Το κέρδος των επιχειρήσεων σε μια καταναλωτική κοινωνία αυξάνει τα κέρδη της, όταν είναι σε δυο κοινωνίες απευθυνόμενη έχει τα διπλάσια κέρδη, κάποιες επιχειρήσεις είναι παντού στον πλανήτη με τα κέρδη να συγκεντρώνονται όλα σε ολίγους. Η συνεννόηση δε αυτών για να καθοδηγήσουν την αγορά με κοινές στρατηγικές προς το συμφέρον τους φαντάζει αυτονόητο. Προφανώς και δεν τους ελέγχει κάνεις!
Είναι απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην υδρόγειο।Οι πάντες υπέθεταν ισχυρότατη συγκέντρωση ελέγχου, αλλά τέτοιο πράγμα, μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις αλληλοδιαπλεκόμενες να έχουν συμμετοχή σε εταιρείες που εκπροσωπούν το 80% της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς κύκλου εργασιών, κανένας δεν το φανταζότανTo 80% της παγκόσμιας οικονομίας το κατέχουν 147 εταιρείες. Τόση εξουσία συγκεντρωμένη σε τόσο λίγα χέρια. Ένας πύργος από τραπουλόχαρτα στημένος πάνω στις πλάτες μας. Αν σηκωθούμε ενάντια σε αυτόν τον έλεγχο είμαι σίγουρος ότι θα ταρακουνηθουν .Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα το φθινόπωρο του 2008 με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς. Έτσι εξηγείται γιατί η χρεοκοπία μίας και μόνης τράπεζας (34ης στη λίστα των Ελβετών ερευνητών το 2007) πυροδότησε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση – ακριβώς λόγω της ισχυρότατης αλληλοδιασύνδεσης αυτών των γιγαντιαίων επιχειρήσεων μελέτη των ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης δεν μετράει φυσικά την τρομερή πολιτική ισχύ που δίνει σε αυτές τις 147 εταιρείες η κολοσσιαία οικονομική τους δύναμη. «Στις ΗΠΑ κατόρθωσαν πάνω απ’ όλα οι πρώην συνεργάτες της τράπεζας Γκόλντμαν Σαξ που βρίσκονται στην αμερικανική κυβέρνηση και στο Κογκρέσο καθώς και οι λομπίστες της Γουόλ Στριτ να εμποδίσουν κάθε πραγματικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα… Επίσης στην Αγγλία, στην Ελβετία ή στη Γερμανία πολύ λίγα έχουν γίνει στο θέμα αυτό», έγραφε η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ».
Κάποιες από αυτές τις εταιρείες δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα εφόσον έχει παραχωρηθεί η εθνική κυριαρχία. Κάποιες κάνουν καλό στην οικονομία κάποιες άλλες όχι.
Επιχειρήσεις με τράπεζες συμπεριφέρονται σαν καρχαρίες, η θρησκευτική επιχείρηση μένει απαθέστατη αφού επουλώνονται οι πληγές από τα σκάνδαλα τους. Οι πολιτικοί έρμαιο των ευρωσυμβούλων με σβάστικες και πύργους δεν βλέπουν την επομένη μέρα. Με επιλεκτική χρεοκοπία απειλεί η Standard & Poor’s την Ελλάδα, η οποία ξεκαθαρίζει ότι μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων, το γνωστό και μη εξαιρετέο PSI, θα υποβαθμίσει τη χώρα μας σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας.
Ότι είμαστε οι τροχοί της αμάξης σε έναν αέναο αγώνα επιβίωσης και ακατάπαυστης προσπάθειας, προσπαθούν να μας πείσουν. Φταίμε και εμείς για την νοοτροπία μας και για ένα μέρος των προβλημάτων μας, φέρουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, κλέψαμε Φ.Π.Α, δεν πήραμε απόδειξη, λαδώσαμε –ή επιχειρήσαμε να λαδώσουμε – κάποιον δημόσιο υπάλληλο, χτίσαμε και ένα δωμάτιο παραπάνω απ’ ότι προέβλεπε η οικοδομική μας άδεια. Όμως, είτε μας αρέσει είτε όχι, η πραγματικότητα είναι πως η συμπεριφορά ενός λαού διαμορφώνεται από τις συμπεριφορές των ελίτ που τον κυβερνούν και όχι το αντίθετο. Όταν υπουργοί και βουλευτές κλέβουν με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο, όταν ανύπαρκτοι μέχρι πρότινος επιχειρηματίες έγιναν μέσα σε λίγα χρόνια ζάμπλουτοι, προκαλώντας με τον πλούτο τους και τη συμπεριφορά τους, πως και ποιος να ζητήσει ευθύνες από τους απλούς πολίτες;
Το πάζλ της κοινωνίας χρειάζεται όλα τα κομμάτια για να το δεις αλλά μόνο το δικό σου για να το αισθανθείς
Από το ελπίζω εγώ να φτάσουμε συνειδητά στο ελπίζουμε εμείς।
