Έρχεται ο Νοέμβρης στην Ελλάδα και τίποτε δεν θυμίζουν τους παλιούς
καλούς χειμώνες. Ούτε καν ο καιρός δεν δύναται να καταλάβει τις αλλαγές που επέρχονται.
Παραμένει ακόμα στο παιγνιδιάρικο ήλιο, στο ξέγνοιαστο καλοκαίρι να σαγηνεύεται
από το παρελθόν αρνούμενο πεισματικά να φορέσει τον μανδύα του παγετού. Σαν τους
Έλληνες και αυτός αντιτίθεται στα σημεία των καιρών, αρνείται να ακολουθήσει τα
σημάδια του χειμώνα στο πετσί του και στην τσέπη του. Λες και περίμενε την έγκριση
της δόσης από τους βόρειους, την υπογραφή του τρίτου συναπτού μνημονίου, την τυφώνα στην Αμερική,
την αποκρατικοποίηση των οργανισμών, για να μας τυλίξει η πρώτη ψύχρα...
Είμαστε η μικρή χώρα με τις απεριόριστες δυνατότητες, όπως είμαστε όλοι-αλλά
οι Έλληνες ποτέ δεν κατάλαβαν την φύση
των δυνατοτήτων τους. ποτέ δεν κατάλαβαν ότι το καθήκον τους ήταν να τελειοποιήσουν τη φύση,
να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, την κουλτούρα
τους, την οικογένεια, τον σαρκικό πόθο τους, την ωμή κτηνώδη φύση, να γίνει αυτούς
που είναι ,να γίνει ότι είναι. ποτέ δεν μεγάλωσε ,παρανόησε τις δυνατότητες ως κατάκτηση
υλικών και επαγγελματικών στόχων..και όταν κατόρθωσε αυτούς τους στόχους, χωρίς
να έχει ποτέ κατασιγάσει την φωνή που έλεγε «γίνε ο εαυτός σου» βυθίστηκε στην απόγνωση
διαμαρτυρόμενος για την απάτη που έγινε εις βάρος του. ακόμα και τώρα δεν μπορεί
να το συλλάβει
Αγωνιωδώς περίμεναν όλοι την διαπραγμάτευση για τη δόση και
το μνημόνιο ώσπου ο αρχηγός του δευτέρου
κόμματος αποφάσισε πως ολοκληρώθηκαν εν μια νύκτα, οι υπόλοιποι βεβαία ψήφισαν
ναι αλλά λένε πως είναι αντίθετοι . ψήφισαν όμως την αποκρατικοποίηση όλων των οργανισμών
ΟΠΑΠ,ΔΕΗ,ΕΛΤΑ,ΟΛΤΕ,ΕΥΔΑΠ, αγνοώντας το παράδειγμα της Ισλανδίας όπου αντιλήφθητε
το λάθος της και τα πήρε όλα ξανά πίσω. Επίσης ψήφισαν την μη ένταξη των δημοσιογράφων
στο ΕΟΠΥΥ στηρίζοντας τα δεκανίκια τους. Αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη με
τα τραγελαφικά καμώματα των τραμπούκων βουλευτών της ακροδεξιάς, την λογοκρισία στη ΝΕΤ από τον
κ.δένδια ,με την σύλληψη του μπαξεβάνη για άγνωστο ακόμα αδίκημα(λίστα λαγκάρντ
) και την γνωστή συνταγή επιβολής φόβου ότι χωρίς τη δόση θα επικρατήσει ένα χάος.
Πόση άραγε αλήθεια μπορούμε να αντέξουμε;
Η ελπίδα άλλωστε είναι ένα ζωτικό πράγμα ,και ποιος άλλος μπορεί
να την συντηρήσει, αν όχι εμείς;
Ο ατέλειωτος μόχθος του γραφών είναι να διοχετεύσει κάνεις όλη
αυτήν την γνώση στον εγκέφαλο από το άνοιγμα τριών χιλιοστών στην ίριδα
