Ειρηνική διαδήλωση για ελεύθερο κοσμο

Η πορεία είναι ίσως η πιο διαδεδομένη μορφή διαμαρτυρίας . συνήθως χαρακτηρίζεται από κοινωνική ευθύνη, μορφή αντίδρασης, υπεράσπιση προς το δίκαιο του πολίτη με σκοπό την αλλαγή ,που ποτέ δεν έγινε ως εκ θαύματος! Συν Αθηνά και χείρα κίνει λέγανε οι αρχαίοι Έλληνες. Οι αλλαγές έρχονται μόνο όταν οι θιγόμενοι και μη δραστηριοποιούνται προς πάσα κατεύθυνση δια να αντλήσουν οποιοδήποτε αποτέλεσμα το οποίο θα εκμεταλλευτούν με μεθοδικότητα

Δεν καταδεικνύω ως αποκλειστικό μέσο επικοινωνίας την πορεία ως μοχλός πίεσης στην οποιαδήποτε κυβέρνηση. Υπάρχουν πολλά μονοπάτια επικοινωνίας ως μέσα αντίδρασης προς την εξουσία, η δικαστική οδός είναι ένα από τα νόμιμα μονοπάτια, ο αναρχισμός ένα από τα παράνομα όπως επίσης η εθνοφρουρά γαλάζιων ιπποτών με ναζιστικές τάσεις, η γνωστοποίηση των γεγονότων στο internet και περεταίρω στα ΜΜΕ είναι νόμιμο και εφικτό .Η ενασχόληση με την πολιτική έστω και τοπικό επίπεδο είναι θεμιτό από πολίτες που θέλουν να βοηθήσουν. Η συμμετοχή σε μια πορεία ειρηνική είναι ίσως ένα μικρό βήμα στον πλανήτη της ιδεατής κοινωνίας

Η ψήφος του κάθε πολίτη ξεχωριστά είναι ανευθαίρετω δικαίωμα , πόσο μάλλον η επιτομή της ελεύθερης βούλησης και της ελευθερίας το να ακολουθείς την δική σου άποψη και θέση παρέα με άλλους ανθρώπους, με απώτερο στόχο μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, πιο αληθινή, πιο Ελλάδα

Η συμμετοχή σε μια τέτοια ειρηνική κίνηση ενισχύει το κοινωνικό φρόνημα του πολίτη, γιατί συμπαραστέκεται σε κοινωνικές ομάδες συνάνθρωπων του και πολλές φορές ακόμα στα δικά του συμφέροντα. Μπορεί να ενημερωθεί και να αντιδράσει για σημαντικά ζητήματα είτε της πολίτικης σκηνής , είτε για μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, στην υγεία, στο ασφαλιστικό, εξωτερική πολιτική, για ειρηνικούς λόγους, ως αγκαλιά σε Α.Μ.Ε.Α Να ενημερωθούν από ανθρώπους που δεν είναι συνδικαλιστές και πολιτικοί αλλά άνθρωποι τις διπλανής πόρτας. Να διευρύνουν το κοινωνικό τους κύκλο γνωρίζοντας και μιλώντας με άλλους συνανθρώπους, να υπάρξει διάλογος και ανταλλαγή απόψεων. Να εμποδιστούν τα προβοκάτσια και οι βανδαλισμοί. Καλυτέρα μαρούλια, λαχανά και λουλούδια παρά πέτρες. Έστω η παρουσία του καθενός από εμάς σε μια τέτοια δραστηριότητα θα μπορούσε να βοηθήσει ώστε να μεγιστοποιήσουμε την δυνατότατα των πιθανοτήτων να αντεπεξέλθει στον στόχο που προτέρων έχει θέσει.

Το περπάτημα στην πορεία, το να βλέπεις ξινισμένα μούτρα και χαμόγελα από τους ανθρώπους στα πεζοδρόμια , το να επικοινωνείς, το να φωνάζεις, το να διαδηλώνεις για να διορθωθεί κάτι λάθος περπατώντας την ίδια σου την πόλη, ήσυχα και ειρηνικά την βλέπεις να αναδύεται μέσα από μια ανθρώπινη οπτική γωνία που σου θυμίζει τις ασχολίες και τα ενδιαφέροντα που είχες από μικρός και τα συνέχισες μεγάλος. Όπως είναι το θέατρο, το cinema, το γήπεδο, μια μπύρα σε καφετέρια , το γυμναστήριο κ.α. Χρόνος πάντα υπάρχει η θέληση υστερεί…

Η Αγία Τριάς της διαπλοκής

Ένα μέρος από τους πολιτικούς τους δημοσιογράφους και τους επιχειρηματίες κυβερνούν δικάζουν αποφασίζουν.

Κόβουν μισθούς, κόβουν επιδόματα, κόβουν θέσεις εργασίας, όχι κύριοι κόβετε όνειρα ,κόβετε ελπίδες , κόβετε ζωές, κόβεται το μέλλον .

Πείτε τα ωραία και ξεκάθαρα και μην κρύβεστε πίσω από τους δημοσιογράφους/επικοινωνιολόγους τους πληρώνετε για να σας γράφουν τους λόγους , να σας προμοτάρουν στα δελτία ειδήσεων , να σας προειδοποιούν για επερχόμενους κινδύνους. να μας παραπλανούν και να δημαγωγούν με στόμφο μέσα από τα παράθυρα δίνοντας μας οδηγίες. Δηλαδή οι δημοσιογράφοι αφουγκράζονται τα προβλήματα του πολίτη τα αναλύουν , τα φιλτράρουν, τα ωραιοποιούν με εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο ,κόβουν αυτά που δεν συμφέρουν τους εργοδότες τους και μετά τα στέλνουν με sms στους πολιτικούς. Οι πολιτικοί τα κάνουν ανάγνωση στην Βουλή και μετά κάθονται οι επικοινωνιολόγοι/δημοσιογράφοι και τα σχολιάζουν στα δελτία ειδήσεων έτσι ώστε το τελικό μήνυμα που θα φτάσει στον πολίτη να έχει φιλτραριστεί τόσο πολύ που έχει χάσει τη σημασία του.

H απροσανατόληση της κοινής γνώμης από την τέταρτη εξουσία είναι ένα σύνηθες θέμα στην ημερήσια διάταξη τους. Τέταρτη εξουσία που όμως δεν καθορίζεται από τους πολίτες αλλά από τις ορέξεις των επιχειρηματιών και από τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με πολιτικά πρόσωπα . Μια εξουσία που στηρίζεται στις παράνομες άδειες των καναλιών, από το 1989 όπου εισχώρησε στις ζωές μας η ιδιωτική τηλεόραση . Εδώ και 21 χρόνια λειτουργούν ιδιωτικοί σταθμοί που μας «πληροφορούν» και ενίοτε μας καθοδηγούν ενώ είναι παράνομοι και συνεχίζουν και λειτουργούν επειδή οι πολιτικοί δεν έχουν πλέον την δύναμη να τους καθυποτάξουν. Ένας αέναος κύκλος μεταφοράς δύναμης και εξουσίας από παράθυρα ,έργα , νόμους και έδρανα. Ο καβαλιέρε έχει εδώ και χρόνια τον έλεγχο των ΜΜΕ στην Ιταλία και καταπνίγει οποιαδήποτε σκάνδαλα.

Τουλάχιστον εκεί συγκεντρώνει τις εξουσίες ένας , στην Ελλάδα είναι όλοι απρόσωποι. Σαν τις ανώνυμες εταιρείες χωρίς έλεγχο χωρίς αιδώ και ντροπή . όλα στο βωμό του προσωπικού κέρδους. Πολιτικοί , Μέγαλοδημοσιογράφοι και όμιλοι επιχειρηματιών. Αλήθεια ποια η διαφορά ενός διεφθαρμένου πολιτικού , ενός «αδέκαστου» δημοσιογράφου και ενός ευέλικτου και πονηρού επιχειρηματία? Ο συνδυασμός δε αυτόν των τριών κάνει την Ελλάδα να τρώγεται από τα ιδία τα παιδιά της

Οικονομική κρίση ή κρίση από την πολύ οικονομία?

Οικονομική κρίση ή κρίση από την πολύ οικονομία?

Θεωρώ οτί σιγά σιγά όλο και περισσότεροι άνθρωποι προβληματίζονται από την κατάσταση που επικρατεί αλλά και που έπεται. Όχι μόνο προβληματίζονται αλλά αναρωτιούνται. Κάποιοι αγανακτούν , άλλοι υπομένουν . Μερικοί βέβαια πιο ονειροβάτες αναλώνονται σε σκέψεις μόνο όταν βλέπουν Λαζόπουλο ή Ράδιο Αρβύλα και μετά τα ξεχνάν και κοιμούνται σκεπτόμενοι την γειτόνισσα , το ποδόσφαιρο , την καινούρια κρέμα της L’Oreal ακόμα και τα τούρκικα σήριαλ.

Θα με πιάσει κρίση! Μα πιο πριν θα πιάσει την τσέπη μας κρίση

Πως θα σκεπτόταν η τσέπη μας αν μπορούσε να μιλήσει?Μάλλον θα έβριζε και θα σιγοψιθύριζε το γνωστό τραγουδάκι «νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος» που το πλήθος σιγά σιγά αραιώνει, τα υπόλοιπα λεφτά μιλάνε κινέζικα και εξαφανίζονται.

Παρατηρώ τον κόσμο να μένει άπραγος και να βρίζει μια τον Jeffrey μια το ΔΝΤ , μια τον Καραμανλή και όλοι όλους. Ωραία τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ώστε να ατενίσουμε ένα μέλλον με ελπίδα? Τώρα έχουμε φτάσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να δουλέψεις υπερβολικά και ασταμάτητα για να έχεις το δικαίωμα να επιβιώσεις! Όχι να ζήσεις! Να επιζήσεις!

Οικονομική κρίση ή κρίση από την πολύ οικονομία?

Ένα ερώτημα που στροβιλίζει στο μυαλό μου και φαντάζομαι έναν κόσμο βγαλμένο από την παπιούπολη και καρικατούρες εμπνευσμένες από το Σκρούτζ να αγωνιούμε για την πρώτη μας δεκάρα. Κάποιοι βέβαια καλά θα κάνουν γιατί μόνο αυτή θα τους έχει απομείνει. Οι υπόλοιποι θα είναι σαν το Σκρούτζ με μια μικρή διαφορά! Δεν θα υπάρχει θησαυροφυλάκιο!!! Θυμάται κάνεις τον Σκρούτζ πως ήταν όταν ο Μουργόλυκοι του έκλεβε το θησαυροφυλάκιο? Ή θα ήταν άρρωστος στο κρεβάτι ή θα ραδιουργούσε εναντίον του αντιπάλου του με ένα πανούργο κόλπο για να πάρει ότι του άνηκαν πίσω. Εφόσον η επιθυμία τους είναι να γίνουμε Σκρούτζ γιατί δεν γινόμαστε η δεύτερη εκδοχή του? Να μην μείνουμε σιωπηροί και κατά φαντασίαν ασθενής στο κρεβάτι της πραγματικότητας, να μην δεχτούμε το μνημόνιο σαν τον φυσιολογικό ορό , να μην τον αφήσουμε να τρέξει στις φλέβες και αποχαυνώσει όλα τα κύτταρα μας. Πλέον οι λογαριασμοί μου θυμίζουν χάπια και το δελτίο ειδήσεων συνταγολόγιο. Γιατί να μην βγούμε έξω στον ήλιο , έξω στις πλατειές μονιασμένοι , χωρίς υποχθόνιους σκοπούς να συζητήσουμε να ακούσουμε να γελάσουμε να σκεφτούμε να αποφασίσουμε τι μας πήραν , πως μας το πήραν και να διεκδικήσουμε τα πάντα από την αρχή!