Bλέποντας τον κόσμο από ψηλά

Βλέποντας τον κόσμο από έξω ,

βλέποντας τον κόσμο από ψηλά

έπαψα να κοιτώ μια ζωγραφιά

και είδα το τοπίο τούτο αληθινά

δεν είδα ούτε χρώματα ούτε γέλιο

ένα φύλλο μόνο πάνω σε ένα δένδρο

να θροΐζει να κουνιέται, τον θάνατο

ηρωικά παλεύει, να απαρνιέται

ένας κόκκινος ουρανός , η γη με μηχανές

στρατιώτες παντού να δίνουν προσταγές

και βλέπω το φύλλο μονάχο να σαλεύει

να δίνει ζωή στο δέντρο , να παλεύει

η αλήθεια να του δίνει ζωή

λίγο πριν την τελευταία πνοή

η αλήθεια να του δίνει φως

για να βλέπει τον κόσμο αλλιώς

Τι είναι αυτό που θα ταρακουνήσει τις αισθήσεις και τον ψυχισμό μας?

Τι είναι αυτό που θα μας κάνει να δούμε την αλήθεια?

Τι είναι αυτό που θα μας κάνει να νιώσουμε πάλι ζωντανοί όπως τα μικρά παιδιά?

Τίποτα δεν είναι το ίδιο και τίποτα δεν είναι όπως πριν. Ούτε ξέρουμε ποτέ θα μας επισκεφτεί . ούτε ξέρουμε αν είναι είναι χαρά ή λύπη. Κλονισμός ή χαρμόσυνο μήνυμα. Γερός ή νέος , παιδί ή μέσα στην μέθη. Αν θα το καταλάβουμε ή αν θα το θυμηθούμε. Δεν ξέρω αν λέγεται πίστη , νιρβάνα, ταξίδι, αλλά ξέρω πως αν το σώμα και ο εγκέφαλος σου αποδεχθούν την αληθινή φύση του θα νιώσεις αυλός , ελεύθερος , χωρίς φόβο , ένα ταξίδι στο κενό , ένα κύμα στο άπειρο να σε πηγαίνει εκεί που θες να πας και όχι εκεί που κοιτάς.

Η αλήθεια λένε απελευθερώνει την ψυχή από επιθυμίες। Το σώμα από ανάγκες, τα πρέπει τα ρίχνει στον Καιάδα, τον φόβο τον νικάει με την ανυπαρξία του φόβου και το σκότος με το λαμπερό φως της αληθής καρδιάς। Που αναδύει αυτό για το οποίο είσαι προορισμένος να λάμψεις ,απελευθερωμένος από την κοινωνία που με λάγνα βλέμματα σε τραβάει σε επιθυμίες που έγιναν ανάγκες, σε θέλω που έγιναν πρέπει , σε συναισθήματα που έγιναν από επιβολή προτύπων।

Ένας καινούριος εαυτός που λαχταρά να αλλάξει το παρόν. Που κοιτά την κοινωνία σαν άδειο καμβά, σαν χαλασμένο παζλ και προσπαθεί να βρει και άλλους ανθρώπους σαν και αυτόν. Φίλοι ,οικογένεια και αγάπη συντροφεύουν το ταξίδι αυτό. θα πιάσει το πινέλο , θα τοποθετήσει ένα κομμάτι και μόλις το κάνει θα χαμογελάσει στον επόμενο και θα ευχαριστήσει τον προηγούμενο. Το παζλ της κοινωνίας χρειάζεται όλα τα κομμάτια για να το δεις αλλά μόνο το δικό σου για να το αισθανθείς..