Χρυσή αυγή ή κάλπη με χρυσά αυγά?

                     

     Χρυσή αυγή ή κάλπη με χρυσά αυγά?

   Εγέρθητω επαναλαμβάνω εγέρθητω

   (κατά προτίμηση διαβάστε το όπως ακριβώς σας αρέσει)

        Θεωρώ ότι η είσοδος της χρυσής αυγής στο πολιτικό προσκήνιο είναι μια πράξη που θα συματοδοτήσει τις πιο κρίσιμες εκλογές μετα την μεταπολίτευση. Πρωτίστως θα μας ξυπνήσει νοητικά από το πολιτικό τέλμα της συνήδεισης μας, θα οξύνει την πολιτική σκέψη του Έλληνα πολίτη, θα τον κάνει να αναρωτηθεί πως στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο είχε 6% με ποια λογική η σβάστιγγα θα ανεμίσει ξανά στα ηρωικά χώματα. Θα απασχολήσει την κοινή γνώμη με τα παρατράγουδα της μέσα ή έξω από τη βουλή με σκοπό την παραπλάνηση της. Είτε ξαναγίνουν εκλογές είτε όχι, πιθανόν να συγκεντρώσει λιγότερο ποσοστό, όμως στο μυαλό τους ακόμα θα βουίζει το 6% και θα τους συνεπαίρνει σε λεβέντικες πράξεις καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πολιτικές τραμπουκισμού και υπερηφάνειας θα είναι καθημερινότητα. Υπόσχονται ακόμα και προστασία από αλλοδαπούς καταργώντας το έργο της αγαπημένης τους αστυνομίας. 

     Από το  counter strike στην πλατεία σας. Ειρηνική πορεία θα φαντάζει ανέκδοτο πλέον ,οδομαχίες με αντεξουσιαστές που όλως τυχαίως θα καταλήγουν φυλακή. Το παρακράτος και οι γνωστοί άγνωστοι που τόσο παλεύαμε να περιθωριοποιήσουμε για μια καλύτερη δημοκρατία θα είναι πλέον μέσα στη βουλή.

 Αυτό που φοβάμαι είναι μήπως η είσοδος των φασιστών μέσα στη πολιτική σκηνή κανει υγειή άτομα να νιώσουν φασισμό για αυτούς με αποτέλεσμα ένα φαύλο κύκλο.

Παραθέτω κάποια κομμάτια από τον  νικο μιχαλολιακο γραμμένα από τον ίδιο στο περιοδικό χρυση αυγη : «Δεν έχουμε σκοπούς πολιτικάντικους, ούτε και υποφέρουμε από το άγχος της κοινοβουλευτικής παρουσίας, δεν αναζητούμε μια θέση κάτω από τον ήλιο της δημοκρατίας, αρνούμεθα την δημοκρατία, αρνούμεθα την αρχή της πλειοψηφίας, αρνούμεθα την πολιτική του marketing και παραμένουμε πιστοί, σήμερα που όλοι γίνανε άπιστοι, παραμένουμε πιστοί στα οράματα της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας».

Το κείμενο καταλήγει: «Χίλια εννεακόσια ογδόντα επτά, σαράντα δύο χρόνια μετά, μετά, με την σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στην Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος, που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»

Τα συμπεράσματα δικά σας……