Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012
Ζήσε με τέτοιο τρόπο που να σου αρέσει η ιδέα!
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012
Κάτι και να καίει……….
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012
Ο κρισναμούρτι στην φάρμα των ανθρώπων
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012
Σώστε να λατρευτείτε, συνεχίστε έτσι να ξεχαστείτε
Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012
ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ ?
Τρίτη 5 Ιουνίου 2012
Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΓΥΦΤΟΕΥΡΩΠΑΙΟΥ
Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;
Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;
Τρίτη 8 Μαΐου 2012
Χρυσή αυγή ή κάλπη με χρυσά αυγά?
Σάββατο 31 Μαρτίου 2012
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012
Την ψήφο σου, το πουλί σου και την υπαγραφή σου πρόσεξε….
Οιμέ για τα όσα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα γιατί δεν συνιστούν μια σοβαρή πολιτική ή οικονομική κρίση, από αυτές που ταλανίζουν και άλλες χώρες της ευρωζώνης. Πρόκειται στη πραγματικότητα για την κατάρρευση της άρχουσας τάξης που σχηματοποιήθηκε μετά την μεταπολίτευση και κυβέρνησε τη χώρα τα τελευταία 37 χρόνια
Το αναφαίρετο δικαίωμα του “εκλέγειν και εκλέγεσθαι” είναι υπέρτατο αγαθό της δημοκρατίας και της ελευθερίας και η ψήφος είναι το μέσο να προαχθεί-αναδειχθεί χωρίς παρεμβάσεις. Η ψήφος είναι η έκφραση των ιδεολογιών, των προσδοκιών και των οραμάτων κάθε πεπαιδευμένου σκεπτόμενου ανθρώπου, αλλά συγχρόνως είναι και έκφραση αντίστασης και δυσαρέσκειας. Έτσι η ψήφος έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία και εξαρτάται κάθε φορά από την νοοτροπία του εκάστοτε ψηφοφόρου. Συνεπώς, κατά την διάρκεια που θα πάρει την τελική του απόφαση, πρέπει να γνωρίζει ότι, ο σκοπός της ψήφου στον συγκεκριμένο επισκέπτη υποψήφιο πολιτικό είναι η παραχώρηση του δικαιώματος -όχι εν λευκώ, έχει την υποχρέωση να λογοδοτήσει στο εκλογικό σώμα, όταν του ζητηθεί!- και κοινωνικής εξουσιοδότησης, να διαχειρισθεί και να ασκήσει εξουσία με την διδαχή του Αριστοτέλη ότι, ο σκοπός της ύπαρξης της πόλης-κοινωνίας είναι όχι μόνο το “ζην” αλλά το “ευ ζην”
Πρέπει να κάνουμε την ειλικρινή αυτοκριτική μας, για το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί, για αυτούς τους επισκέπτες υποψήφιους πολιτικούς που πρόκειται να εκλέξουμε.
Να αποκτήσουμε, κοινωνική και εθνική συνείδηση με αρετές αξιοκρατίας, ευταξίας, ευνομίας και κοινωνικής αξιοπιστίας.
Να αλλάξουμε προετοιμάζοντας εμείς τους αυριανούς αιρετούς εκπροσώπους μας, μέσα από τις διάφορες κοινωνικές ομάδες και πρωτίστως από την ελληνική παραδοσιακή οικογένεια (κύτταρο υγιής κοινωνίας).
Να είμαστε -επιτέλους- ενεργοί πολίτες, με ποιοτικά ορθολογικά ηθικοπνευματικά χαρακτηριστικά, κριτήρια και αρχές. Να μην δίνουμε το δικαίωμα να υποτιμούν οι αυλικοί παρατρεχάμενοι των πολιτικών επισκεπτών, την νοημοσύνη μας, με την διανομή κατ οίκον σταυροδοτημένων ψηφοδελτίων.Να μην είμαστε οσφυοκάμτες στην λογική του ρουσφετιού, που δώσαμε το δικαίωμα να γίνει δικομματική λαβή εδώ και 35 χρόνια (που έγινε θεωρία και πολιτική από λαοπλάνους Πρωθυπουργούς βλ. βιβλίο “Δημοκρατία στο Απόσπασμα”) και σήμερα -δυστυχώς!- Τροϊκανο άλλοθι, σε ένα κράτος κακοδιαχείρισης και ασυδοσίας ανευθυνοϋπευθυνων. Οι υποψήφιοι πολιτικοί επισκέπτες που θα επιλέξουμε με την ψήφο να είναι πεπαιδευμένοι στην ζωή και στο μυαλό τους και όχι επιλαχόντες της Κληρονομικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και απόγονοι των δοσίλογων από την εποχή τού Καποδίστρια.
Πρέπει να έχουμε ιστορική (βλ. διαχρονική ύπαρξη σκανδάλων σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση) μνήμη –επιτακτική ανάγκη!- και όχι να παρασυρόμαστε από την λήθη του καταιγισμού των πληροφοριών της ηλιθιότητας με την ταυτόχρονη κατάργηση του ορθολογισμού της κατευθυνόμενης σκέψης μας , από τα ΜΜΕ
Στις 8 Φεβρουαρίου του 2012 δημοσκόπηση της Public Issue έδειξε καταβαράθρωση του δικομματισμού, ειδικά του ΠΑΣΟΚ, μεγάλη άνοδος των κομμάτων της Αριστεράς αλλά και είσοδος του νεοναζιστικού κόμματος της «Χρυσής Αυγής» στη Βουλή, με το οριακό έστω ποσοστό του 3%. Δεν θα έμπαινα στον κόπο να σχολιάσω την εν λόγω δημοσκόπηση, αν δεν είχα αντιληφθεί πως τον τελευταίο καιρό η ακροδεξιά και οι Νεοναζί στην Ελλάδα δουλεύουν υπερωρίες, τη στιγμή που οι δημοκράτες και προοδευτικοί Έλληνες μοιάζουν να έχουν λουφάξει, παραλυμένοι από τις εξελίξεις.
Εκτός κι αν η κοινωνία μας ενεργοποιήσει τα δημοκρατικά της αντανακλαστικά κι αντιεπιτεθεί μ’ έναν νέο Διαφωτισμό σ’ αυτή τη νέα επέλαση του ανορθολογισμού, του μίσους και του ερπετικού συμπλέγματος του εγκεφάλου. Ας μην τρέφουμε όμως ψευδαισθήσεις. Το διακύβευμα δεν είναι απλά τα εισοδήματά μας και η οικονομία, αλλά η ίδια η Δημοκρατία. Γι’ αυτό και συμφωνώ μ’ αυτό που είπε κάποτε ο Γάλλος μετανεωτερικός φιλόσοφος Jean Baudrilliard: «Η δημοκρατία είναι η εμμηνόπαυση της Δυτικής κοινωνίας, η Μεγάλη Κλιμακτήριος του κοινωνικού σώματος. Ο φασισμός είναι η λαγνεία της μέσης ηλικίας του».
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ, ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ. ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΕ ΝΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΝΑ ΣΗΚΩΘΟΥΜΕ…..
Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012
Καταναλωτική ευδαιμονία η τροφή των ολίγων
Το κέρδος των επιχειρήσεων σε μια καταναλωτική κοινωνία αυξάνει τα κέρδη της, όταν είναι σε δυο κοινωνίες απευθυνόμενη έχει τα διπλάσια κέρδη, κάποιες επιχειρήσεις είναι παντού στον πλανήτη με τα κέρδη να συγκεντρώνονται όλα σε ολίγους. Η συνεννόηση δε αυτών για να καθοδηγήσουν την αγορά με κοινές στρατηγικές προς το συμφέρον τους φαντάζει αυτονόητο. Προφανώς και δεν τους ελέγχει κάνεις!
Είναι απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην υδρόγειο।Οι πάντες υπέθεταν ισχυρότατη συγκέντρωση ελέγχου, αλλά τέτοιο πράγμα, μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις αλληλοδιαπλεκόμενες να έχουν συμμετοχή σε εταιρείες που εκπροσωπούν το 80% της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς κύκλου εργασιών, κανένας δεν το φανταζότανTo 80% της παγκόσμιας οικονομίας το κατέχουν 147 εταιρείες. Τόση εξουσία συγκεντρωμένη σε τόσο λίγα χέρια. Ένας πύργος από τραπουλόχαρτα στημένος πάνω στις πλάτες μας. Αν σηκωθούμε ενάντια σε αυτόν τον έλεγχο είμαι σίγουρος ότι θα ταρακουνηθουν .Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα το φθινόπωρο του 2008 με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς. Έτσι εξηγείται γιατί η χρεοκοπία μίας και μόνης τράπεζας (34ης στη λίστα των Ελβετών ερευνητών το 2007) πυροδότησε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση – ακριβώς λόγω της ισχυρότατης αλληλοδιασύνδεσης αυτών των γιγαντιαίων επιχειρήσεων μελέτη των ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης δεν μετράει φυσικά την τρομερή πολιτική ισχύ που δίνει σε αυτές τις 147 εταιρείες η κολοσσιαία οικονομική τους δύναμη. «Στις ΗΠΑ κατόρθωσαν πάνω απ’ όλα οι πρώην συνεργάτες της τράπεζας Γκόλντμαν Σαξ που βρίσκονται στην αμερικανική κυβέρνηση και στο Κογκρέσο καθώς και οι λομπίστες της Γουόλ Στριτ να εμποδίσουν κάθε πραγματικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα… Επίσης στην Αγγλία, στην Ελβετία ή στη Γερμανία πολύ λίγα έχουν γίνει στο θέμα αυτό», έγραφε η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ».
Κάποιες από αυτές τις εταιρείες δραστηριοποιούνται και στην Ελλάδα εφόσον έχει παραχωρηθεί η εθνική κυριαρχία. Κάποιες κάνουν καλό στην οικονομία κάποιες άλλες όχι.
Επιχειρήσεις με τράπεζες συμπεριφέρονται σαν καρχαρίες, η θρησκευτική επιχείρηση μένει απαθέστατη αφού επουλώνονται οι πληγές από τα σκάνδαλα τους. Οι πολιτικοί έρμαιο των ευρωσυμβούλων με σβάστικες και πύργους δεν βλέπουν την επομένη μέρα. Με επιλεκτική χρεοκοπία απειλεί η Standard & Poor’s την Ελλάδα, η οποία ξεκαθαρίζει ότι μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία ανταλλαγής ομολόγων, το γνωστό και μη εξαιρετέο PSI, θα υποβαθμίσει τη χώρα μας σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας.
Ότι είμαστε οι τροχοί της αμάξης σε έναν αέναο αγώνα επιβίωσης και ακατάπαυστης προσπάθειας, προσπαθούν να μας πείσουν. Φταίμε και εμείς για την νοοτροπία μας και για ένα μέρος των προβλημάτων μας, φέρουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, κλέψαμε Φ.Π.Α, δεν πήραμε απόδειξη, λαδώσαμε –ή επιχειρήσαμε να λαδώσουμε – κάποιον δημόσιο υπάλληλο, χτίσαμε και ένα δωμάτιο παραπάνω απ’ ότι προέβλεπε η οικοδομική μας άδεια. Όμως, είτε μας αρέσει είτε όχι, η πραγματικότητα είναι πως η συμπεριφορά ενός λαού διαμορφώνεται από τις συμπεριφορές των ελίτ που τον κυβερνούν και όχι το αντίθετο. Όταν υπουργοί και βουλευτές κλέβουν με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο, όταν ανύπαρκτοι μέχρι πρότινος επιχειρηματίες έγιναν μέσα σε λίγα χρόνια ζάμπλουτοι, προκαλώντας με τον πλούτο τους και τη συμπεριφορά τους, πως και ποιος να ζητήσει ευθύνες από τους απλούς πολίτες;
Το πάζλ της κοινωνίας χρειάζεται όλα τα κομμάτια για να το δεις αλλά μόνο το δικό σου για να το αισθανθείς
Από το ελπίζω εγώ να φτάσουμε συνειδητά στο ελπίζουμε εμείς।